Όλα μαύρα...

Ένα μικρό ντοκιμαντέρ από τον κρανίου τόπο της Πάρνηθας, του σκηνοθέτη Χρόνη Μπεχλιβανίδη:



Σχετικές ειδήσεις παλιές και νέες:

  • ΤΑ ΝΕΑ - 21/10/2000:

    Μετά τις φωτιές του 1995 και του 1998 το μεσογειακό πευκόδασος της Πεντέλης ξεπέρασε πια τα όρια της φυσικής αντοχής του απέναντι στη φωτιά

    Η Πεντέλη δεν είναι πια δάσος και δεν πρόκειται να ξαναγίνει ποτέ από μόνο του. Σύμφωνα με όλες τις σχετικές έρευνες που έχουν γίνει από τον Τομέα Οικολογίας του Βιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, η περιοχή, που μέχρι πρόσφατα ήταν καλυμμένη από δάσος χαλεπίου πεύκης, μέσα στα τελευταία πενήντα χρόνια έχει μετατραπεί σε... αστικό κέντρο και ο αριθμός των κατοίκων έχει αυξηθεί τουλάχιστον 12 φορές!

    Όπως εξηγεί η κ. Μαργαρίτα Αριανούτσου, αναπληρώτρια καθηγήτρια της Οικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μέσα στην τελευταία δεκαετία έχουν παρατηρηθεί σοβαρές μεταβολές τόσο στην ποικιλία της χλωρίδας όσο και στη δομή της βλάστησης της περιοχής. “Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των φυτών δεν έχει καταφέρει να επιβιώσει από τις συχνές πυρκαγιές και μεταξύ αυτών υπάρχουν τουλάχιστον τρία ενδημικά είδη ­ είδη, δηλαδή, που υπήρχαν μόνο εκεί”. Μετά τις φωτιές του 1995 και του 1998 (στη διάρκεια των οποίων καταστράφηκαν 7.000 και 8.000 στρέμματα, αντίστοιχα), το μεσογειακό πευκοδάσος της Πεντέλης ξεπέρασε πια τα όρια της φυσικής αντοχής του απέναντι στη φωτιά. Δεν είχε τη δύναμη, τα αποθέματα να αντιμετωπίσει τη διαταραχή που προκάλεσε η φωτιά, όπως θα το έκανε κάθε μεσογειακό δάσος που πλήττεται από πυρκαγιά σε χρονικό διάστημα 50 χρόνων.


    Σχετικοί χάρτες:





  • Γαιόραμα 10/2001 - Υγιεινή Διατροφή:

    Όλοι οι ερευνητές συμφωνούμε ότι το οικολογικό πρόβλημα που δημιουργείται τις τελευταίες δεκαετίες δεν οφείλεται τόσο στις πυρκαγιές όσο, κυρίως, στην αυξημένη συχνότητά τους. Εξαιτίας του ανθρώπου, ένα μεσογειακό δάσος δεν καίγεται πλέον μία φορά τον αιώνα, αλλά πολύ συχνότερα. [όλο το άρθρο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον]


  • (Καθημερινή, 11/01/2003, ενόψει του νόμου Δρυ, περί Οικοδομικών Συνεταιρισμών):

    Oι περισσότεροι από τους 550 οικοδομικούς συνεταιρισμούς, που υπάρχουν σήμερα στην Eλλάδα, έχουν «ανοικτούς λογαριασμούς» με τη δασική νομοθεσία. Tα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τα οποία δεν τους επιτρέπουν να οικοδομήσουν, είναι είτε ότι δεν έχουν «καθαρή» ιδιοκτησία είτε ότι οι εκτάσεις που κατέχουν έχουν κριθεί αναδασωτέες είτε ότι δεν μπορούν να λάβουν άδεια κατάτμησης από το υπουργείο Γεωργίας. Συνολικά, πάντως, ζητείται ο αποχαρακτηρισμός συνολικά 344.659 στρεμμάτων, ένα μικρό ποσοστό από τα οποία είναι και αγροτικές εκτάσεις. Tο μεγαλύτερο μέρος των εκτάσεων που διεκδικούν είναι πευκοδάση, που βρίσκονται κυρίως στην «αυλή» της Aττικής.

    Oι αλλεπάλληλες πυρκαγιές βέβαια που έχουν κάνει στάχτη χιλιάδες στρέμματα δάσους σε όλη τη χώρα, έχουν ήδη φέρει τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς ένα βήμα πιο κοντά στον αποχαρακτηρισμό των εκτάσεων. Πρόσφατα, το YΠEXΩΔE με νόμο ανακάλεσε απόφαση με την οποία είχε κριθεί αναδασωτέα περιοχή της Aνθούσας που είχε καεί, ανάβοντας το πράσινο φως για τη δόμησή της. Πολλές είναι οι εκτάσεις που έχουν πωληθεί είτε σε συνεταιρισμούς είτε ως «ιδιωτικά δάση» στη Σταμάτα, τα Tουρκοβούνια, τον Διόνυσο και τη Pοδόπολη, οι οποίες είναι σήμερα έρημες, έχοντας καεί δύο και τρεις φορές.


  • (Βήμα - 31/07/2005):
    Εγγραφο που έχει στη διάθεσή του «Το Βήμα» αποκαλύπτει τη φάμπρικα που έχει στηθεί στην Ανατολική Αττική, για να επιτευχθούν αποχαρακτηρισμοί εκτάσεων δασικής γης και να ενταχθούν σε σχέδια πόλης, από ιδιώτες και οικοδομικούς συνεταιρισμούς! Υπό τον τίτλο «Ηλθε η ώρα των αποχαρακτηρισμών», εταιρεία η οποία εκπονεί μελέτες δασικές, αναπτυξιακές κ.ά. μοιράζει επιστολές στην περιοχή της Ραφήνας και διαφημίζει τη δυνατότητά της να στηρίξει τις διαδικασίες αποχαρακτηρισμού με βάση τα «παράθυρα» που άνοιξε ο νέος δασικός νόμος. «Κυρίες και κύριοι, όπως γνωρίζετε με πρωτοβουλία του δημάρχου Ραφήνας έχει ξεκινήσει η διαδικασία φωτοερμηνείας του χαρακτήρα (δασικού ή όχι) όλης της περιοχής του δήμου με απώτερο σκοπό την ένταξή του στο σχέδιο πόλης» ξεκινά η επιστολή. Και καταλήγει: «H ώρα των αποχαρακτηρισμών είναι τώρα!!! Με βάση την παλαιά δασική νομοθεσία αρκούσε μόλις το 15% εδαφοκάλυψης για να χαρακτηριστεί μία περιοχή ως δασική. Τώρα, με βάση τον νέο δασικό νόμο, το ποσοστό αυτό έχει ανεβεί στο 25%. Αυτό σημαίνει ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των ιδιοκτησιών που χαρακτηρίστηκαν δασικές μπορεί να επαναχαρακτηριστούν ως μη δασικές. Αρκεί ο ιδιοκτήτης να προκαλέσει έναν νέο χαρακτηρισμό.


  • (Ελευθεροτυπία 01/08/05)

    «Ο κύριος Καραμανλής κανονικά θα πρέπει να γκρεμίσει όλα τα σπίτια που δεν έκαψε η φωτιά, τουλάχιστον όσα δεν είναι στο σχέδιο πόλης και είναι σε αυτή την κατηγορία τα περισσότερα, και να κηρύξει αναδασωτέες όλες τις δασικές εκτάσεις που κάηκαν. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να ακυρώσει όλα τα παράνομα σχεδια που υπάρχουν σε αυτήν την περιοχή όπως και σε όλη την Ελλάδα. Τα ελληνικά δάση, δεν προστατεύονται και δεν διαχειρίζονται. Η Πεντέλη, ο Υμηττός, το Αιγάλεω, δεν έχουν σχέδιο διαχείρισης, χρησιμοποιούνται από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες μόνο για την άσκηση πολιτικής προσέλκυσης ψήφων. Το δάσος που κάηκε, το μόνο που έμεινε μετά τις φωτιές του 1995 και του 1998 από το δάσος της Πεντέλης, επιβεβαιώνει με την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ότι το κράτος, δήμοι και πολίτες, είμαστε ανάξιοι αυτού του αγαθού. Με αφορμή την προχθεσινή φωτιά και έχοντας επίγνωση τού τι έγινε το 1995 στην ίδια περιοχή, πιστεύω ότι δεν θα κηρυχθούν αναδασωτέες όλες οι δασικές εκτάσεις που χάθηκαν. Το 1995, οι δασικές εκτάσεις που κατείχαν παράνομα οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί εξαιρέθηκαν της αναδάσωσης, με σκοπό να εξεταστεί εν καιρώ η νομιμότητα των σχεδίων πόλης. Αυτό δεν έγινε ποτέ, αντίθετα ένας οικοδομικός συνεταιρισμός έκτασης 5.000 στρεμμάτων, ο Αγιος Σπυρίδωνας, χτίστηκε αμέσως μετά τη φωτιά. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και με τους παράνομους οικοδομικούς συνεταιρισμούς της περιοχής που κάηκε».


  • (in.gr 25/04/06):

    Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ δεν συζητούν πλέον αιτήματα από πλευράς συνεταιρισμών, σημειώνοντας ότι όσο εκκρεμεί το δασικό, δεν θα περάσει από το ΣτΕ ρύθμιση για το θέμα.

    Σύμφωνα με Τα Νέα της Τρίτης, μοναδική ελπίδα πλέον για όσους έχουν αγοράσει εκτάσεις οικοδομικών συνεταιρισμών είναι να προκύψει θέμα επανεξέτασης του άρθρου 24 του Συντάγματος περί δασικών εκτάσεων. Αυτό μπορεί να γίνει εν όψει της συζήτησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος.


  • (OIKO-EN 10/2006)

    Ο δασικός νόμος 3208/2003 που ακολούθησε έδωσε νέους ορισμούς στην έννοια του δάσους και της δασικής έκτασης χωρίς να ξεφύγει ουσιαστικά από τους προηγούμενους ορισμούς, αλλά με σημαντικές εκπτώσεις ως προς την ελάχιστη επιφάνεια που μπορεί να θεωρείται δάσος (3 στρέμμ. κατ΄ ελάχιστον ενώ πριν δεν υπήρχε ελάχιστο εμβαδόν) και το ελάχιστο ποσοστό δασοκάλυψης 25% (ενώ ίσχυε 15%). Για να πετύχει αυτές τις εκπτώσεις ο νομοθέτης κατέφυγε σε παρωχημένο δασοκομικό ορισμό του δάσους με στενές οικολογικές έννοιες βάζοντας και "πράσινες" ετικέτες στο εγχείρημα αυτό, αν και όλοι οι παλαιότεροι ορισμοί ήταν νομικοί ορισμοί που είχαν στόχο την προστασία της δημόσιας περιουσίας. Ωστόσο ο νόμος αυτός δεν κατήργησε ούτε το τεκμήριο κυριότητας του δημοσίου ούτε τα απαράγραπτα δικαιώματά του.
    Το 2002 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άνοιξε άλλη μια ρωγμή στα απαράγραπτα δικαιώματα του δημοσίου. Με τροποποίηση των βασικών νόμων για το Εθνικό Κτηματολόγιο (Ν.2308/1995 και Ν.2664/1998) έδωσε συγχωροχάρτι σε όσους είχαν καταπατήσει δημόσιες δασικές εκτάσεις και είχαν ενταχθεί σε προβληματικά σχέδια πόλης.


  • (Μακεδονία - 30/06/07) Άλλο δάσος σειρά:

    ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΛΙΓΩΡΙΑ στη λήψη μέτρων για την προστασία του δάσους του Σέιχ Σου επιδεικνύει η πολιτεία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι όχι μόνο τα κονδύλια που διατέθηκαν φέτος για έργα είναι ελάχιστα και δεν επαρκούν, αλλά και το ότι, εν μέσω θέρους και μάλιστα σε μια περιοχή που βρίσκεται στο "κόκκινο" για κίνδυνο πυρκαγιάς, τα έργα συντήρησης των δασικών δρόμων και των ζωνών πυρασφάλειας μόλις άρχισαν.

    Την ίδια στιγμή, αποδεκατισμένη παραμένει η Δασική Υπηρεσία στην Θεσσαλονίκη, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρές ελλείψεις προσωπικού και οι εργαζόμενοι καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες, για να τα βγάλουν πέρα. Επίσης, τα οχήματα και ο μηχανολογικός εξοπλισμός που διαθέτει είναι πεπαλαιωμένα, με αποτέλεσμα η φύλαξη του δάσους να γίνεται οριακά.


    Βλ. επίσης και εδώ

  • (τσοκ-τσοκ - Ριζοσπάστης - 03/07/07 - Χρονικό "αναδασώσεων":

    * Το 1995 μεγάλη πυρκαγιά στην Πεντέλη κατέκαψε 76.075 στρέμματα δάσους. Από αυτά έχουν αναδασωθεί μέχρι σήμερα 2.157 στρέμματα. Σημειώνεται ότι στην περιοχή που κάηκε άρχισαν να ξεφυτρώνουν δεκάδες σπίτια.
    * Το 1998 και πάλι στην Πεντέλη εκδηλώθηκε μεγάλη πυρκαγιά που καταστρέφει 90.000 στρέμματα. Συνολικά στην Αττική κάηκαν 116.297 στρέμματα. Από αυτά αναδασώθηκαν τα 3.483 στρέμματα.
    * Το 2000 καίγονται συνολικά 36.734 στρέμματα στην Αττική και αναδασώνονται μόνο τα 1.575. Εκείνη τη χρονιά, στα τέλη Αυγούστου, καίγεται ένα κομμάτι της Νέας Πεντέλης που είχε ξανακαεί το 1998.


  • Νίκος Νικητίδης 30/06/07 - Πάρνηθα και Ιπποκράτειος Πολιτεία:

    Το 1983 ο τότε υφυπουργός Γεωργίας αναμπέμπει στο Αναθεωρητικό Συμβούλιο Ιδιοκησίας Δασών (ΑΣΙΔ) την υπόθεση της "Ιπποκράτειας Πολιτείας".
    Το 1985 το ΑΣΙΔ αποφαίνεται με πλειοφηφία 5-1 ότι το δάσος Αγίας Τριάδας είναι δημόσιο.
    Με βάση τα παραπάνω, έπρεπε να ανακληθεί η άδεια κατάτμησης και οι τυχόν άδειες οικοδομής. Δεν υπάρχει ανάκληση. Αντίθετα, ο τότε αναπληρωτής υπουργός Γεωργίας ξαναστέλνει την υπόθεση στο ΑΣΙΔ για να γνωμοδοτήσει εκ νέου.
    Ολ' αυτά τα χρόνια κι ενώ η υπόθεση βρίσκεται σε νομική εκκρεμότητα, στο δάσος της Αγίας Τριάδας ξεφυτρώνουν πολυτελείς βίλες. Κόβονται επίσης και ασφαλτοστρώνονται μεγάλοι δρόμοι που θα τους ζήλευε ακόμα και το κέντρο της Αθήνας.


  • Σήμερα: Φλιπ-Φλοπ:

    Iστορικό αλληλοκαταγγελιών:

    Μια σκληρή πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση πυροδοτούν χρόνια τώρα οι δασικές πυρκαγιές που εκδηλώνονται κάθε καλοκαίρι στη χώρα μας. Μια πολιτική αντιδικία ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας, που δίνει την εντύπωση ότι επαναλαμβάνεται στο ίδιο ακριβώς μοτίβο, όσα χρόνια και αν περάσουν. Μια αέναη πλέον «μάχη» δηλώσεων και καταγγελιών από τα στόματα πολιτικών ανδρών, πάνω από την καμένη γη και τον ανθρώπινο πόνο.

    Λέξεις πανομοιότυπες, όπως ανεπάρκεια, αναποτελεσματικότητα, εγκληματικά λάθη, κράτος υπό διάλυση, οικολογική καταστροφή, αναδάσωση, απόδοση ευθυνών, ακούγονται από πρωθυπουργούς και αρχηγούς αξιωματικής αντιπολίτευσης κάθε χρονιά που η Ελλάδα καίγεται, κάθε φορά που οι πράσινοι παράδεισοι γίνονται στάχτες και αποκαΐδια.
  • Σχόλια

    Ο χρήστης kukuzelis είπε…
    Πολύ χρήσιμη η συλλογή σου.
    Ο χρήστης Mike είπε…
    Θα παραπέμψω στο άρθρο αυτό γιατί η συμβολή του στην πληρέστερη όσο το δυνατόν ενημέρωση είναι σπουδαία!
    Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
    "Ωραίο" ανθολόγιο.
    Παραπέμπω ευθύς.
    Ο χρήστης Rodia είπε…
    Χρήσιμο μέν, αλλά αχρείαστο θα ήταν καλύτερα.
    Θυμάμαι τα δάση της Εκάλης και του Κοκκιναρά, με λίγα σπιτάκια μέσα για παραθεριστές.
    Θυμάμαι και την Πολιτεία δάσος, πριν ανοίξουν το δρόμο για οικοδόμηση οι βίλλες των μητροπολιτών και κατόπιν των βουλευτών, στα "βουλευτικά".
    Θυμάμαι και τα Βίλλια πριν την έφοδο των καταπατητών, παρόλο που η περιοχή ανήκει σε συν/σμό ακόμα, ο οποίος διεκδικεί την έκταση. Οι (άσχετοι) καταπατητές κατέστρεψαν το δάσος και ο συνεταιρισμός δεν μπορεί να διεκδικήσει το χώρο του επειδή ήταν δάσος! οξύμωρο ή παράλογο;
    Στην Ανάβυσσο πάλι, σε έκταση καμμένη πριν 100 και βάλε χρόνια, η οποία ανήκει σε συν/σμό των υπαλλήλων της Τραπέζης της Ελλάδος, μόνο ίχνη δάσους δεν υπάρχουν παρά μόνο κοτρώνες. Η έκταση, φυσικά, δεν αποδίδεται στο συν/σμό με τη δικαιολογία περί πρώην δάσους, αλλά το βαθύ νόημα είναι ότι τη διεκδικεί νέος -σχετικά- τραπεζίτης.

    Η γνώμη μου; εχμ...
    Απλώς, να ληφθεί υπόψη ότι οι συν/σμοί που αγόρασαν δάση πριν τη δεκαετίας του '50 δεν είναι οι δημιουργοί των προβλημάτων.
    Τα προβλήματα ξεκινούν με την υπεραξία της γης λόγω υπερπληθυσμού και λόγω χρήσης και χαρακτηρισμού των δασικών ως "υγιεινών" περιοχών από τους οικοδομούντες εξουσιαστές (πατέρες της εκκλησίας και του έθνους)

    Α! Θυμάμαι, φυσικά, και τα δάση των περαμεθορίων περιοχών Καστοριάς και Φλώρινας. Τα έχω περπατήσει, έχω μιλήσει με τους διαχειριστές τους και υλοτόμους. Πεντακάθαρα δάση, περιποιημένα σαν κήποι. Γιατί άραγε δεν καίγονται; Επειδή υπάρχει το συμφέρον εκείνων που ζουν από αυτά μάλλον, έτσι δεν είναι;
    Ο χρήστης Suspect είπε…
    εξαιρετικο αφιερωμα
    Ο χρήστης MenieK είπε…
    όλοι μαύρα και χωρίς πιάνο...
    Ο χρήστης talos είπε…
    Ροδία, μια ένσταση μόνο: έχω την αίσθηση ότι στην Καστοριά και την Φλώρινα αφενός δεν υπάρχει οικιστική ζήτηση και αφετέρου δεν ευνοεί και τις μεγάλες πυρκαγιές το υγρότερο κλίμα;

    Όλοι: Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, εγώ μια γρήγορη σταχυολόγηση έκανα. Είχα ξεκινήσει να γράψω και ένα "δια ταύτα", αλλά αφενός το ποστ τότε θα ανέβαινε στο τέλος της περιόδου πυρκαγιών και αφετέρου θα έλεγε πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί μέσα και έξω από την μπλογκόσφαιρα.

    Αν έχει κανείς και άλλες ενδιαφέρουσες πηγές να παραθέσει, μπορεί να το κάνει εδώ στα σχόλια και θα τις περάσω στο ποστ εν ευθέτω χρόνω.

    Τα λέμε απόψε στο Σύνταγμα, οι Αθηναίοι.
    Ο χρήστης Φειδίας είπε…
    Ένα ερώτημα κατ' αρχάς. Πώς, οι δασικές εκτάσεις "ανήκουν" σε ιδιώτες; Είτε είναι χαρακτηρισμένες ως δασικές, είτε όχι. Οι δασικές εκτάσεις δεν είναι δημόσιες; Πότε έγιναν ατομική ιδιοκτησία τα δάση; Με ποιον τρόπο;

    Προφανώς, βάζουμε ένα φράχτη και κόβουμε ένα κομμάτι. Η πρώτη αυθαιρεσία είναι η καταπάτηση των οικοπέδων. Σιγά μην τά 'χαν κι από πάππο και προπάππο οι οικοπεδούχοι. Τα κτίσματα είναι η δεύτερη, μόλις, αυθαιρεσία.

    ...Αυτά που γράφεις πάντως για την Πεντέλη, τραγικά... Εχθές μόλις διάβαζα κάπου ότι το πευκοδάσος της Πεντέλης αναγεννάται μόνο του - άλλο το ελατόδασος της Πάρνηθας...
    Ο χρήστης Φειδίας είπε…
    Και κάτι ακόμη. Ειλικρινώς, έχω μπερδευτεί με τις συμβουλές ορισμένων ειδικών, "να μην κάνουμε τίποτε, θα κάνει μόνη της την αναδάσωση η Φύση". Υπάρχει ένα ερώτημα. Εάν είχαμε μόνον φυσικές πυρκαγιές, θα αρκούσε και μόνον η φυσική αναδάσωσις. Τώρα, έχουμε τεχνητές πυρκαγιές, χρειάζονται επομένως, μάλλον, και επιπλέον μέτρα. (Φυσικά κατόπιν σοβαρής μελέτης.) Πόσο μάλλον στην Πάρνηθα, όπου για το ελατόδασος δεν είναι φυσική διαδικασία η πυρκαγιά, και αποκλείεται, λέγουν, να αναγεννηθεί από μόνο του. (Ειδικά αν λάβουμε υπ' όψιν και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, είναι σχεδόν αδύνατον, λένε, να ευδοκιμήσει πια ελατόδασος...)

    Άλλοι πάλι προτείνουν να απαγορευθεί κάθε πρόσβασι στην Πάρνηθα, για να ησυχάσει η φύσις. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό.

    Σωστός ο Γιανναράς στην σημερινή «Καθημερινή» («Ανθρωπολογικός τύπος εμπρηστή»). Οικολογική, κοινωνική και πατριωτική συνείδησις είναι ένα και το αυτό, τονίζει.

    Και κάτι ακόμη. Πριν μάθει να μην καταπατά δάση ο νεοέλληνας, πρέπει να μάθει να μην πετά τα σουβλακόχαρτα, τα πλαστικομπούκαλα και τους βρωμοφραπέδες του κάτω. Αν δεν αγαπάμε τον τόπο μας και δεν πονάμε να τόν βρωμίζουμε με τα σκουπίδια μας, το παιχνίδι είναι ήδη χαμένο.
    Ο χρήστης Unknown είπε…
    Κάτσε βρε να βγάλουμε κανά φράγκο να λιγδώσει κι άλλο λίγο το αντεράκι μοας γιατί η ζυγαριά δεν έδειξε ακόμα τα 200, ενώ μένουν ακόμα τα χρυσά κουταλάκια γλυκού για να ολοκληρώσουμε το σετ.

    Άλλωστε το είπαν e-κοκορόμυαλοι, δώστε τα δάση στους ιδιώτες, μην τα έχουμε να κάθονται και να αποτελούν φύρα...

    Το μεγάλο πρόβλημα που ανακύπτει είναι πως το περιβάλλον του δάσους της πάρνηθας είναι τόσο υποβαθμισμένο που η φυσική αναγέννηση είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Σήμερα δεν συντρέχουν οι συνθήκες που το δημιούργησαν εξ αρχής. Σήμερα η φύση αδυνατεί να προλάβει την ταχύτητα και τις επεμβάσεις του ανθρώπου. Άλλωστε σήμερα ο ίδιος ο άνθρωπος έχει χάσει την φύση του. Επιπλέον, η επικείμενη διάβρωση του εδάφους, η οποία αποτελεί κομμάτι της φυσικής αναγέννησης, θα οδηγείσει σε μεγάλες καταστροφές. Τέλος η φυσική αναγέννηση θέλει αιώνες...

    Ο άνθρωπος δυστυχώς πρέπει να βοηθήσει την φύση στο σημείο αυτό. Δυστυχώς, γιατί ο άνθρωπος είναι ανίκανος να δημιουργήσει ισορροπίες. Άυτές δημιουργούνται απ΄ομόνες τους. Απλά μπορεί να βοηθήσει, αν αποφασίσει, να φτάσει η φύση ταχύτερα κοντά στην ισορροπία και μετά να την αφήσει να κάνει το έργο της. Αλλά θέλει καλοσχεδιασμένες, αλλήλουχες ενέργειες. Και ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα...
    Ο χρήστης Τουρκοφάγος είπε…
    Το σωστό να λέγεται. Εύγε στον Στέφανο Μάνο. Από όλη την παραφιλολογία των ημερών, ήταν ίσως το μόνο άρθρο που διάβασα με συγκεκριμένες προτάσεις - προτάσεις μάλιστα δραστικών μέτρων που ανατρέπουν την κατεστημένη κατάσταση, στηρίζονται όμως στην απλή λογική. Πράγματι, και εγώ ανερωτούμην πώς είναι δυνατόν ο εθνικός πλούτος να στηρίζεται στην τζίφρα κάποιου τυχόντος άσχετου χαμηλόβαθμου και ευεπηρέαστου υπαλλήλου. Προτείνει και πολλά άλλα εξόχως ενδιαφέροντα ο Μάνος.

    (Είχε πάντοτε ιδέες και πρακτικό μυαλό ο Μάνος. Για να πω και την αμαρτία μου, όταν ήμουν μικρούλης και άβγαλτος και ψήφιζα ΝΔ, τού είχα βάλει και σταυρό. Ήταν αυτός που έφτιαξε τους πεζόδρομους στην Αθήνα, και πολλά άλλα, ως ΥπΕΧωΔΕ. Τα τελευταία χρόνια, βεβαίως, που επροσκύνησε ολοκληρωτικώς σχεδόν τον νεοταξικό «προοδευτικό» εθνομηδενισμό, άστα να πάνε... η δε προσχώρηση και στο ΠαΣοΚ ήταν ένδειξη ολοκληρωτικού ξεκουτιάσματος... Αλλά φαίνεται πως διετήρησε ακόμη κάποια ψήγματα λογικής. Το άρθρο του αυτό μού ξαναθύμισε τον παλαιόν ωραίον ΥπΕΧωΔΕ.)

    Το κράτος και ο χαρακτηρισμός των δασικών εκτάσεων

    Του Στεφανου Μανου

    Η συζήτηση για τα δάση έχει συνήθως τα ίδια χαρακτηριστικά με τις πυρκαγιές που τα καταστρέφουν. Μεγάλη ένταση στην αρχή και μετά τίποτε, αποκαΐδια.

    Κατά τη συζήτηση για το Αρθρο 24 του Συντάγματος (προστασία δασών υποστήριξα ότι το λογικό λάθος του Συντάγματος είναι ότι δεν προστατεύει το δάσος, αλλά προστατεύει -και μάλιστα κατά τρόπο απόλυτο - αυτό που κάποιος δασικός υπάλληλος χαρακτηρίζει δάσος. Η πείρα μου με έχει πείσει ότι η σημασία αυτού που μόλις έγραψα δεν γίνεται κατανοητή από τους περισσότερους. Και όμως τα πράγματα είναι απλά.

    Αν ένας δασικός υπάλληλος χαρακτηρίσει μια έκταση δασική, η έκταση αυτή χάνει οικονομική αξία και δεν μπορεί να κτιστεί. Επειδή δεν είμαστε κοινωνία νομοταγών αγγέλων η συνήθης αντίδραση μας είναι να προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε την απόφαση πληρώνοντας τον δασικό και επειδή και αυτός δεν είναι άγγελος δέχεται να πληρωθεί και να τροποποιήσει την απόφαση του. Χιλιάδες οικόπεδα δημιουργήθηκαν με τη μέθοδο αυτή στα δάση της Αττικής. Μέσα στο δάσος ο εξαγορασμένος δασικός υπάλληλος «εντόπισε» -ω του θαύματος!- τέσσερα στρέμματα που δεν είναι δάσος! Αυτά κτίζονται και δημιουργούν πιο εύκολες προϋποθέσεις για να «βρεθεί» και νέο τμήμα που δεν είναι δάσος.

    Η περιοχή του Διονύσου προσφέρεται για την παρακολούθηση αυτού του φαινομένου. Επειδή υπάρχουν πολλές διαδοχικές αεροφωτογραφίες, όποιοι ενδιαφέρονται (πρωθυπουργοί, υπουργοί, εισαγγελείς, δασολόγοι, κ.λπ.) μπορούν να έχουν και αποδείξεις. Ολη αυτή η διαδικασία στηρίζεται στον συνταγματικό παραλογισμό που εξαρτά την προστασία του δάσους από τη διαπιστωτική πράξη ενός δασικού υπαλλήλου. Τον συνταγματικό παραλογισμό επιχείρησε να ολοκληρώσει η Νέα Δημοκρατία με την προκλητική πρότασή της για το άρθρο 24 που θα υποχρέωνε τον δασικό υπάλληλο να αποχαρακτηρίσει δασικές περιοχές που έχασαν τον δασικό χαρακτήρα τους πριν από μόλις 30 χρόνια.

    Υποστήριξα, και υποστηρίζω, ότι αντί να προστατεύουμε μόνο ό,τι μας υποδεικνύει ένας δασικός υπάλληλος - που μπορεί σήμερα να λέει έτσι και αύριο αλλιώς- θα έπρεπε να προστατεύουμε ό,τι θέλουμε να είναι δάσος. Δεν χρειαζόμαστε τον δασικό υπάλληλο να μας πει ότι το Ποικίλο Ορος είναι δασική έκταση (μπορεί να είναι, μπορεί και να μην είναι), σημασία έχει ότι θέλουμε να είναι δάσος. Η μικρή αυτή αλλαγή προσέγγισης, αλλάζει τελείως και τον χρονικό ορίζοντα της προστασίας. Ωσπου να διαπιστώσει ο δασικός, αν σε όλη την έκταση υπάρχουν ή δεν υπάρχουν άγρια φυτά με ξυλώδη κορμό, όπως ανοήτως προβλέπει το Σύνταγμα, μπορεί να περάσουν χρόνια. Αντίθετα ο ορισμός του τι θέλουμε να είναι δάσος μπορεί να ολοκληρωθεί σε λίγες μέρες.

    Υποστήριξα, και υποστηρίζω, ότι για τα τέσσερα βουνά της Αττικής (Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττός, Ποικίλο Ορος) των πέντε εκατομμυρίων κατοίκων αρκούν τρεις μήνες για να οριοθετηθούν σε χάρτη με οριστικές συντεταγμένες οι εκτάσεις που θέλουμε να είναι δάσος. Σε τρεις μήνες θα έχουμε οριστικοποιήσει το 85% τουλάχιστον της έκτασης που θέλουμε να είναι δάσος. Για το υπόλοιπο 15% θα απαιτηθεί περισσότερος χρόνος και περισσότερη δουλειά. Θα έχουμε όμως τελειώσει μια για πάντα με το 85% που θα τεθεί εκτός της δικαιοδοσίας χαρακτηρισμού ή αποχαρακτηρισμού του δασάρχη.

    Η επόμενη κίνηση θα έπρεπε να είναι η απαλλοτρίωση υπέρ του Δημοσίου της χαρακτηρισμένης έκτασης. Για να αποκτήσει το Δημόσιο έναν ακαταμάχητο τίτλο. Το Δημόσιο είναι πολύ κακός προστάτης της περιουσίας του. Οι καταπατητές συνήθως κερδίζουν. Η «Καθημερινή» έγραψε πρόσφατα για τα κατορθώματά τους στη Γλυφάδα. Το κόστος της απαλλοτρίωσης θα είναι μηδαμινό. Πρώτον, γιατί η αξία του δάσους (δάσος σημαίνει ότι δεν οικοδομείται) στα βουνά είναι πολύ χαμηλή και δεύτερον, διότι έτσι και αλλιώς το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης ανήκει αδιαμφισβήτητα στο Δημόσιο. Οσοι νομίζουν ότι έχουν ιδιοκτησία στο δάσος θα περιορισθούν στη διεκδίκηση της αποζημίωσης που τους αναλογεί και όχι στη διεκδίκηση του δικαιώματος να οικοδομήσουν.

    Αν ήμουν στη θέση του κ. Καραμανλή - αφού γίνουν τα παραπάνω- θα ζητούσα να ανατεθεί με διαγωνισμό το εξής σύνθετο έργο: Ολοκληρωτική αναδάσωση των τεσσάρων βουνών (φύτευση είκοσι και πλέον εκατομμυρίων δέντρων), άρδευση τους με νερό που θα προέλθει από μεγάλες μονάδες αφαλάτωσης και ανεμογεννήτριες που θα παράσχουν την ενέργεια για τις μονάδες αφαλάτωσης και την άντληση των νερών. Η χρηματοδότηση πρέπει να στηριχτεί στο μοντέλο χρηματοδότησης της Αττικής Οδού: Ιδιώτες, Ε.Ε., Δημόσιο. Αφού εδραιωθεί το δάσος, το νερό της αφαλάτωσης και οι ανεμογεννήτριες θα ενισχύουν το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ και της ΔΕΗ αντιστοίχως.

    Η σκέψη ότι η αναδάσωση (στην κλίμακα που περιγράφω) θα γίνει από τις υπηρεσίες του Δημοσίου είναι απολύτως ανεδαφική. Θα περάσουν χρόνια, θα ξοδευτούν ατέλειωτα λεφτά και, για μια ακόμη φορά, δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα!
    Ο χρήστης Vagelford είπε…
    Πολύ καλή συλλογή. Δυστυχώς άργησα λίγο να τα δω, αφού τρέχουμε αυτές τις μέρες.

    Να βάλω και εγώ λοιπόν δύο links σχετικά με εξελίξεις.

    1. ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ για την Πάρνηθα. ΧΑΡΤΗΣ
    ΧΑΡΤΗΣ ΚΑΜΕΝΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗ ΠΑΡΝΗΘΑ

    2. ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΔΑΣΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ»
    Παρασκευή 20 Ιουλίου 2007 και ώρα 12:00 στο Συνεδριακό Κέντρο «Αριστοτέλης» του Τμήματος Φυσικής, παν/πολη Ζωγράφου.
    Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
    τωρα πρεπει να γινουν νεοι χαρτες που να αποτυπωνουν την ερημη πια πεντελη μετα τις 24/08/2009 αφου δεν εμεινε τιποτα σε εκταση 212000 στρεμματων...

    τραγικο η μιση β Α αττικη δεν εχει δαση η υπολοιπη μιση ειναι η παρνηθα απο αυλωνα εως τατοι..αν μπει φωτια παλι εκει αττικη ΤΕΛΟΣ

    τοτε παρνηθα ΤΕΛΟΣ ηδη εχει πληγες που θα παρουν 60 χρονια να κλεισουν

    δυστυχως τα σχολια που διαβαζω δεν εχουν νοημα 2 χρονια περασν απο το 2007 και εινια ακριβως το ιδιο

    σε αττικη στα επομενα 20 χρονια δεν θα υπαρχει δενδρο (πευκο) πανω απο 4 μετρα γιατι αν υπαρχει θα εινια ειτε καμμενο ειτε νεο πριν ξανακαει τα επομενα χρονια

    Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

    Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

    Μετεκλογικά

    Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση