Τσάτσοι, μπράβοι και καραγκιόζηδες

Φανταστείτε ιδιωτική εταιρεία που διεκδικεί από την τοπική αυτοδιοίκηση χώρο πρασίνου (για την ακρίβεια δασικό χώρο) για να τον "αξιοποιήσει" προς το συμφέρον της. Φανταστείτε η εν λόγω εταιρεία να κοντράρεται με τον δήμαρχο και τους κατοίκους του, οι οποίοι εμποδίζουν την περαιτέρω καταστροφή των χώρων πρασίνου στην Αθήνα και στέκονται εμπόδιο στις χαριστικές ρυθμίσεις του κράτους για την εν λόγω έκταση. Υποθέστε τώρα ότι ομάδα "υποστηρικτών" της εν λόγω εταιρείας, έκανε διαδήλωση έξω από το δημαρχείο απειλώντας, βρίζοντας και καταστρέφοντας ότι βρεθεί στο διάβα τους για να νομιμοποιηθεί η παρανομία της εταιρείας και να εκφοβίσει τους αντιστεκόμενους πολίτες.
Πώς θα αποκαλούσατε τους εν λόγω υπαλλήλους της εταιρείας; Ρουφιάνους; Τραμπούκους; Τσάτσους ίσως;
Ελάτε να τους δείτε στην γειτονιά μου: αυτοαποκαλούνται οπαδοί της ΠΑΕ ΑΕΚ και χθες βράδι τα έκαναν λίμπα εδώ γύρω:

Η πόλη και το δημαρχείο έχουν υποστεί τεράστιες καταστροφές. Το δάσος πήγε να πιάσει φωτιά, ενώ έχουν ρίξει εμπρηστικούς μηχανισμούς. Η κατάσταση είναι δραματική και το δημοτικό συμβούλιο δεν μπορεί να συνεδριάσει. Αυτό είναι κακό για όλους. Και για την ΑΕΚ και για τον Δήμο. Οι δημοτικοί σύμβουλοι, φοβούνται γιατί απειλούνται καθημερινά για την ζωή τους. Δεν μπορεί να πάνε ούτε στα μαγαζιά τους. Σε έναν από αυτούς έριξαν δυο μολότοφ, με σκοπό να του καταστρέψουν τελείως την περιουσία του.

Να σημειωθεί ότι ο δήμος δεν είναι κατά της ανακατασκευής του γηπέδου (κάτι που θα ήταν όντως παράλογο), αλλά κατά της κατασκευής πανύψηλου μεγαθηρίου με πολλαπλές εμπορικές χρήσεις για λόγους προφανείς (συγκοινωνιακό χάος, καταστροφή του άλσους κτλ.), καθώς και της παραχώρησης μέρους του άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας - δασικής κατά τα άλλα έκτασης. Να σημειωθεί επίσης ότι το άλσος (ένας από τους λιγοστούς μεγάλους πνεύμονες πρασίνου στο λεκανοπέδιο) και το πράσινο στην περιοχή έχουν ήδη κακοπάθει από "αναπτυξιακές" προσπάθειες για κονόμες πάσης φύσεως, και για πρώτη φορά δήμαρχος ασχολείται με την προστασία του (και να πω εδώ ότι ο δήμαρχος είναι δεξιός και ως εκ τούτου δεν περίμενα και πολλά σε αυτόν τον τομέα). Την κατάσταση περιγράφει πολύ καλά η Ελένη Αυλωνίτου στο site της.
Οπότε έχουμε και λέμε: αφιονισμένοι (ή και έμμισθοι;) ηλίθιοι, καταστρέφουν και απειλούν για να ολοκληρωθεί η καταστροφή ενός δημόσιου χώρου (άρα εναντίον της υγείας της δικιάς τους και της οικογένειάς τους και εναντίον της πόλης στην οποία ζουν), ώστε να πλουτίσει μια ιδιωτική εταιρεία, η οποία θέλει να "εκμεταλλευτεί" το γήπεδο για το δικό της κέρδος... αυτοί στην απλή νεοελληνικοί λέγονται τσάτσοι και τα παλιά τα χρόνια έχαιραν της απόλυτης περιφρόνησης του κόσμου. Τελευταία το τσατσιλίκι (όπως και το επάγγελμα του μπράβου) γνωρίζει μεγαλύτερη αποδοχή και κανείς δεν τολμά να πει και τίποτα... Άσε που καθώς άπτεται "λαϊκών" αιτημάτων τα ψιλομασάνε και οι πολιτικοί επί του θέματος.
Για να μην νομίζετε ότι τρέφω ειδικά αντι-ΑΕΚτζήδικα αισθήματα να σπεύσω να προσθέσω, ότι τσάτσοι, μπράβοι και καραγκιόζηδες είναι και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού που απειλούσαν πρώτα τους Γουδιώτες και μετά τους περιοικούς της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για τα συμφέροντα του Βαρδινογιάννη, με αποτέλεσμα την επ' άπειρον εξασφάλιση της κυκλοφοριακής κόλασης στο κέντρο της Αθήνας κάθε που παίζει η Πανάθα, ου μην αλλά και της απόλυτης όχλησης των περιοίκων από τις χιλιάδες κόσμου, την φασαρία και το μπάχαλο που θα προκύπτει κάθε τρεις και λίγο κάτω από τα σπίτια τους και στο κέντρο της Αθήνας.
Τσάτσοι, μπράβοι και καραγκιόζηδες επίσης είναι και οι οπαδοί του Ολυμπιακού, που υποστήριξαν, απαίτησαν και πανηγύρισαν την δωρεά του γηπέδου Καραϊσκάκη στον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη, από τους νέους Ασλανίδηδες, εγκαθέτους της εταιρείας του στο Υπουργείο Ποδοσφαιρικού Πολιτισμού.
Τσάτσοι όλων των ομάδων ενωθείτε... για να εξασφαλίσετε το παντεσπάνι των αφεντικών σας... Και μη μουπει κανείς τα περί Ομάδας και Ιδέας... Από την στιγμή που έχουμε να κάνουμε με Ανώνυμη Εταιρεία, τα "ιδεολογικά" περί ομάδας πάνε περίπατο... Είναι σαν να διαδηλώνεις υπέρ της Κόκα-Κόλα...
Και να φανταστεί κανείς ότι βλέπω και γουστάρω μπάλα (ας μην μιλήσω όμως για το επίπεδο και την αξιοπιστία του πρωταθλήματος των νταβατζήδων), αλλά να, τόσο εθνεγερτικό αθλητισμό (μπάλα, 2004 και εθνικοί στόχοι γαρ) σε συνδυασμό μάλιστα με την αστυνομοκρατία και το ελαφρολαϊκό που μας δέρνει, από την εποχή της χούντας έχουμε να δούμε.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση